Daha önce de bahsetmiştim, uzun uzun zamandır ( yaklaşık 10 ay) bir projeyle uğraşıyodum. Nihayet bittiiii!! Yaratıcı bir fikir bulunması, değerlendirilmesi, tüm ayrıntılarıyla bir şirket kurulması için 250 bin tl verilmişti. Bu parayı, Avrupa Birliğinde de hibe alma avantajını düşünerek çevre ile ilgili bir yatırımla değerlendirmeye karar verdim. Sermayenin %4o kadar hibe alabildi şirket. Gene de sermaye çok azdı. Bu kadar az parayla üretim yapabilmek için, ham maddenin ya bedava ya da çok çok ucuz olması, ve Türkiye’de daha önce yapılmamış bir sistem içerisine üretim hattını oturtmam gerekiyordu. Oto lastiği geri dönüşüm projesiyle, milyonlarca oto lastiği değerli ham maddelere dönüştü. 250 binlik yatırım 6 ayda kendini amorti etti.İlk yılda 500 bin tl kara, ikinci ve üçüncü sene vardiya ve kapasite arttırımıyla 1 milyon tl kara ulaştık. Çalışan işçilere yüksek maaşlar verildi, her türlü güvenlik önlemi için bütçe ayrıldı, ve üzerlerine az iş yükü bindirildi. Bu kar gene de bu kadar yüksekti.
Diğer projelere kıyasla çok ayrıntılıydı proje, bu yüzden de çok beğenildi.
Tabii bu ayrıntılarla boğuşmamda o kadar çok kişinin yardımı oldu ki, o kadar çok kişiyi sorularım ve yardım çağrılarımla sıktım ki.. Birincikte herkesin çok büyük payı var. Burada yazabildiğim kadarıyla,
Özge, projeye başladığım andan itibaren abimle birlikte en büyük destekçilerimdendin. Hazırladığım kurumsal kimlikteki muhteşem kıyafet tasarımının yanı sıra, sızlanışlarımı, fikirlerimi dinlediğin, araştırmalarıma yardım ettiğin ve hep yanımda olduğun için,
Ağabeyim Burak Bulut, ah abicim, şirketin isim babası; her sorunda arayıp hiç durmadan konuşup yardım isteyip delirttim biliyorum, vallahi bitti, söz, tüm bunlara rağmen tüm yardım çağrılarıma anında cevap verdiğin için,
Meliscim, granülün oto yollarının kayganlığını azalttığı, yol tutuşunu arttırdığı gibi bilgilere ulaşınca seni ve hocalarını bıdı bıdı konuşup soru yağmuruna tuttum, sıkıştırdım (affet:)) benim için yaptığın tüm araştırmalar için,
Ezgi, şirketin çok beğenilen logosunu yaptığın için,
Mete ve Fatih, anlaması neredeyse imkansız “enteresan” inglizceleriyle Japonların hazırladıkları videoları tercüme ettiğiniz ve verdiğiniz destek için,
Ömer ve Emel, her aradığınızda ve her buluştuğumuzda projeden bahsettiğimin farkındayım 🙂 gene de ilgiyle ve sıkılmadan dinlediğiniz için,
Ve.. ve.. son olarak, makineler konusunda bir türlü anlaşamadığım Çinlilerle aramızda köprü olan, projenin her aşamasına yardım eden ve fikir veren, tüm stressimi çeken, yanımda olduğu için hep çok şanslı olduğum Mustafa‘ya
SONSUZ TEŞEKKÜRLER.
24 şubatta birincilik ödülümü Ali Sabancı’dan alacağım. Gene bu konuyla ilgili konuşabilirim, şimdiden uyarıyorum.
Bir de bu projeyi, 250 bin tl ye kar eden bir şirket nasıl kuruluru anlatmak için kurduğum bir blog vardı, yarışmadan sonra yayınlayacaktım, fakat projeye sıcak bakan iş adamları oldu, şimdilik erteleyeceğim.
3 Yorum
ozge asveren
8 Ocak 2010 at 09:35Öncelikle yorulduğuna değdiği için çok mutluyum.Diğer bütün projelerine de seve seve kıyafet yapabilirim.Başarılarının devamını diliyorum.Gurur duyduk.
burçak yıldırım
8 Ocak 2010 at 10:19güzel olan şeylerde hep parmağın var, ondan ömrüm boyunca rahat bırakmayacağım seni. mucuk 🙂
melis
11 Ocak 2010 at 21:07Aylardır uğraşıp emek verdiğin bu zorlu çalışmanın karşılığını aldığın için çok mutluyum. Zaten sen sunuyorsan bir projeyi kesin kazanılır:) gurur duydum ve çok sevindim… hep böyle devam etmesi dileğiyle canım..