2’si mezarlık 118 adadan oluşan, bir ülkeye ismini vermiş (Venezuela), buğulu ve büyülü bir şehir Venedik. Zemini su olan, sonunu asla bulmak istemeyeceğiniz türden bir labirent.

Venedik, günümüz şartlarında her ne kadar bizi cezbeden bir şehir olsa da, döneminde onca toprak alan varken bir bataklığa şehir kurmaya çalışmanın mantığını sorgulatıyor. Bunun basit bir izahati var aslında; tuz sıkıntısı yaşayan ve avladıkları etlerin bozulmasını bir türlü önleyemeyen Alpler halkının Venedik’te var olan tuzu keşfetmesi.

Yüzyıllardır suyun içinde yüzen bu evlerin sağlamlığı, Slovenya bölgesinden kesilip (aşırılıp) getirilen binlerce kazığın aralarında boşluk olmayacak biçimde zemine yerleştirilmesiyle sağlanmış. Düşünülenin aksine Venedik suları kazıkları çürütmemiş, içinde barındırdığı minerallerle kütükleri kaplayarak taşlaştırmış. Venedik kütükler üzerine birbirinden ihtişamlı binaları dikerken, Slovenya toprakları çoraklaşıp çöle dönmüş.

Venedik’in iki simgesi var, biri kanatlı aslan bir diğeri de İncil’in 4 yazarından biri olan San Marco. Rivayete göre San Marco İskenderiye’de ölmeden önce, öldükten sonra kemiklerinin Venedik’e gömülmesini vasiyet etmiş. Ölümünü haber alan Venedik’liler San Marco’nun kemiklerini teslim almak için Venedik tacirlerini görevlendirirmişler. Tacirler İskenderiye’den kemikleri kaçırmanın yolunu ararken müslümanların belki de en hassas noktalarından olan domuzu kullanmayı akıl etmişler. San Marco’nun kemiklerini domuz etleriyle dolu bir sandığa saklayarak onu ülkeden kaçırmış, hem bu başarı hikayesinin şerefine hem de kemikleri saklamak için San Marco Bazilika’sını inşaa etmişler. Bazilikanın ön cephesine de bu hikayeyi böyle resmetmişler:

Marco Polo’nun evi.

Gondolla beraber türlü köprünün altından geçip, bir çok fotoğraf karesinin içine sızıyorsunuz.

Son Nefes Köprüsü adını idama gideceklerin son kez dünya güzelliklerini gördükleri yer olmasından alıyor. Bu kadar estetik yapılmış olması son nefese olan saygıdan olsa gerek.

Son nefes köprüsü.

İtalya’daki en pahalı oteller Venedik’te konumlanmış. Otellerin güzel yanı şehrin havasını bozmayacak bir mimariye sahip olmaları. Hilton oteli de, daha önce yapmadığı bir şeyi yaparak otelini Venedik’e göre dizayn etmiş. Bu otelin dünyadaki en pahalı Hilton Oteli olduğu söylense de, internet üzerinden rezervasyon fiyatları hiç de öyle olmadığını gösteriyor.

(Hilton neden her zaman yaptığı gibi devasa Hilton logosu yerine G Stucky yazmış anlayamadım.)

Venedik’in en görkemli köprüsü Rialto. Venedik baharatın dünyaya pazarlandığı bölge olduğundan , üzerinde baharatların sergileneceği bir köprü yapılması kararlaştırılmış ve bir yarışma düzenlenmiş. Michelangelo’nun da katıldığı ama kazanamadığı bu yarışmanın sonucunda işte bu harika köprü yapılmış.

Köprünün orijinali tahta iken yıkılıp yerine aslına sadık kalınarak mermer versiyonu yapılmış.

Rialto’dan görünüş.

Şehrin bir diğer simgesi de bilindiği üzere maskeler.1200’lerde dönemin dükü yılda bir kez olsun herkesin eşit olması için herkesin maske takmasını istemiş. Panayırların kurulduğu ve eğlencelerin yapıldığı o gün, San Marco meydanında çoluk çocuk cümbür cemaat herkes maske takıp eğlenirmiş.

Bir rivayete göre, fotoğrafta da görülen uzun burunlu maskeler döneminde Venedik’teki kötü kokulardan korunmak için tasarlanmış ve asiller bu maskeleri kullanırmış.

Eyes with shut’da kullanılan maskeler bu dükkanda yapılmış ve o yüzden gururla sergileniyorlar.

1200’lerdeki o eşitlikçi ruhu sağlayan maskeler, 1300’lere gelindiğinde çokça soygunlarda ve yasa dışı işlerde kimlik saklamak için kullanılan bir metaryel haline gelmiş. Kumarhanelerin yasaklanmasıyla beraber, maskeleri bu iş için kullananlar yakandıklarında San Marco meydanındaki kulelerde sallandırılır olmuşlar.

Gezi boyunca en çok eğlendiğimiz ve ayrılmak istemediğimiz şehir Venedikti. Bu yüzden gitmeyi planladığımız Verona Garda Gölü gezisini iptal edip, burada bir gün daha geçirip şehrin sokaklarında kaybolmak üzere yola çıktık.

Birbirine benzer dar ara sokaklar dünyaca ünlü markaları ve yerel butikleri barındırıyor. Venedik’in alışveriş açısından en pahalı yer olduğu söylense de en çok alışverişi burada yaptım. Sanırım şuana kadar sahip olduğum en güzel takıları da buradan aldım.

Fiyatlar San Marco Meydanı’ndan itibaren artmaya başlayıp, Rialto Köprüsü’nden sonra makulleşmeye başlıyor. Bu pazar Rialto Köprüsü’nden hemen sonra başlıyor: Kalabalığa bakılırsa alışveriş konusunda benimle aynı fikirde olan büyük bir kitle var.