Geçen ay takip ettiğim tiyatro festivalinden sonra artık bir müddet tiyatroya gitmem diyordum.

Bu fikrimi Sait Faik’in Semaver ve Kumpanya öykülerinden uyarlama, ‘Semaver ve Kumpanya’

oyununu görünce hemen değiştirdim tabii ki.

Festival oyunları da dahil olmak üzere izlediğim güzel oyunlardan biriydi. Oyunu güzel yapan oyuncuların yeteneği ve oyun içinde birçok oyunun sergilenmesiydi: Oyunda, önemli yazarların oyunlarından parçalar görüyorsunuz. Hele oyunun açılışında Tansu Biçer’in Çehov’dan bir tiradı vardı ki tadından yenmezdi! Zaten bu oyundan sonra bir Tansu Biçer hayranı oldum çıktım..

Oyunun konusunu, spoiler vermemek adına kendi sitelerinden alıyorum:

“940’lı yılların son demleri… Savaş sonrası yılgın ve yoksul yıllar… ‘Her şeye rağmen tiyatro’ diyen gezici bir kumpanyanın hayat dolu öyküsü… Jean Tardieu’dan, Anton Çehov’a, Moliere’den Haldun Taner’e çeşitli yazarlarla şenlenmiş, şamatası bol bir ‘oyun içinde oyun’… Semaver Kumpanya bu defa yakın tarihimizin uzakta kalmış sayfalarından birini aralıyor. Sait Faik Abasıyanık’ın topluluğa ismini de veren Semaver ve Kumpanya öykülerinin bir arada uyarlanmasıyla oluşturulan oyun, bir yandan tiyatro tarihimizin çileli yolcuları için bir saygı duruşu, bir yandan da bu yıl beşinci yaşını kutlayan Semaver Kumpanya’nın dolu dolu yaşanmış kendi serüveni için bir kutlama… Tarihin neresinde dururlarsa dursunlar, hayatta istedikleriyle uğraşan, istedikleri için savaşan insanlara dair küçük bir öykü…”