Facebook kullanıcı davranışları çok ilgimi çekiyor son zamanlarda. İlgisizler, ilgisiz gözükenler, paylaşımcılar, günde birkaç kez profil fotoğrafını değiştiren kızlar (ciddi psikolojik sorunluları olduğunu düşünüyorum), sosyal medya aktivistleri ya da başka değişle klavye delikanlıları.. Şu klavye delikanlısı tamlaması bana ait değil, facebook hesabı olup da ilgisiz grubunda olanların sosyal konularda paylaşımda bulunan- dert yananlara atfettikleri söz öbeği. Bu tartışılabilecek bir konu, uzaktan ahkam kesmek kolay diyenler sosyal medyada yazılanların işe yaramadığı ve yazanların sorunla “şeklen” ilgili olduğunu kanısında. Diğer taraftan bakarsak neye göre işe yaramak ya da yaramamak? Buna kim karar veriyor?

Bir de pragmatistlik derdinde olmayan, “böyle birşey var ” diyenler var. Tahminimce facebook’un sayıca en büyük grubu bu grup.

Dikkatimi çeken şeylerden biri de, bu yıl geçen 3 senede olmadığı kadar ciddi bir örgütlenme olduğu. Hadi 10 Kasım’da profilleri Atatürk fotoğraflarıyla donatıyoruz çağrıları cidden işe yarıyor ve milyonlarca kişi bu çağrıya uyuyor. Pür Atatürk sevgisi taşıyanları bir tarafa bırakıp, bu hareketin aynı zamanda şuanki iktidara karşı yapılan bir güç gösterisi olduğunu da varsayarsak işin içine Şerif Mardin’in de deyişiyle mahalle baskısı girdiği de öngörülebilir: tarafını seç!

Facebook’da beğenmeme butonu olmaması konusunundan da bahsetmek istiyorum ama daha fazla tespit yapmadan yazıyı burda sonlandırmalıyım. Türklerdeki tespit hastalığı da bir başka konu olsun 🙂

Not: Bunlar tamaaamen subjektif ve her an değişebilir düşüncelerdir (yazar burda kendime kıvırma payı bırakıyor) ve blogun diğer yazarlarını bağlamaz.